در گفتار متنهای آوینی گفتمان عرفانی، ادبیات کلاسیک و ادبیات پایداری دیده میشود؛ بنابراین برای فهم بهتر آثار وی که نمونهای برجسته از ادبیات پایداری معاصر است باید ارتباط بینامتنی عرفان و ادبیات کلاسیک موردتوجه قرار گیرد. بر همین اساس در این مقاله با استفاده از روش توصیفی ـ تحلیلی با رویکرد مقایسه‌ای به بررسی تأثیرپذیری گفتارمتنهای ...
بیشتر
در گفتار متنهای آوینی گفتمان عرفانی، ادبیات کلاسیک و ادبیات پایداری دیده میشود؛ بنابراین برای فهم بهتر آثار وی که نمونهای برجسته از ادبیات پایداری معاصر است باید ارتباط بینامتنی عرفان و ادبیات کلاسیک موردتوجه قرار گیرد. بر همین اساس در این مقاله با استفاده از روش توصیفی ـ تحلیلی با رویکرد مقایسه‌ای به بررسی تأثیرپذیری گفتارمتنهای آوینی از متون کهن ادب فارسی به‌ویژه عرفان پرداخته شده است. بدین‌منظور بنمایه‌های عرفانی مانند عشق، ایثار و لقاءالله را به‌عنوان مهم‌ترین شاخصهای عرفانی مشترک گفتارمتنهای مرتضی آوینی و عرفان در نظر میگیرد. میزان و نحوۀ تأثیرپذیری آوینی از این بنمایهها در متون کلاسیکِ عرفانیِ فارسی مانند مثنوی، کلیات شمس و دیوان حافظ بررسی میگردد. نتایج این پژوهش مؤید این است که آوینی با استناد به مشاهدات خود از جنگ، به مضامین عرفانی کلاسیک، صورت‌بندی معاصر ویژهای بخشیده و به این مفاهیم جنبهای پویا و زنده داده است. همچنین میزان تأثیرپذیری گفتارمتنهای روایت فتح (گنجینه آسمانی) از ادبیات کلاسیک عرفانی به‌خصوص متون ذکرشده به‌اندازه‌ای زیاد است که گاهی به نظر میرسد این متنها به‌نوعی بازنویسی متون کلاسیک عرفانی به زبان امروزی است. ذوق هنری آوینی در کنار مطالعات گستردة وی در متون ادبیات فارسی چنین اثری را خلق کرده است.